Քիչ առաջ ոստիկանության զորքերը մտան Էջմիածին քաղաք։ Երկու ավտոբուս է բերվել Էջմիածին, որոնք, ըստ երևույթին, սպասում են հրահանգի։ Մայր Աթոռի բակում իրավիճակը գերլարված է։ Հավաքված քաղաքացիները թույլ չտվեցին իրավապահներին իրենց հետ տանել Շիրակի թեմի առաջնորդ Միքայել Սրբազանին։ Այստեղ են ժամանել նաև կարմիրբերետավորները։ Մայր Աթոռի մոտ հավաքված քաղաքացիները կոչ են անում բոլոր հայերին հավաքվել Մայր Աթոռի բակում և կանգնել ի պաշտպանություն Եկեղեցու։               
 

Հայրիկյանի վարքագծում հարցականներ կան

Հայրիկյանի վարքագծում հարցականներ կան
20.06.2013 | 14:26

Պարույր Հայրիկյանի լեքսիկոնի խորքերում, պարզվում է, անհամար «գանձեր» կան հանրությանն անծանոթ: «Սիրունյան» իրավաբանական գրասենյակի տարածած հայտարարության առնչությամբ, թե Հայրիկյանի վերքերը բժիշկը չի տեսել, վերջինս news.am-ին ասել է. «Ես գիտեմ իմ վերքերը, թե որ անասունը ինչ կասի, ինձ չի հետաքրքրում, հենց այդպես էլ գրեք, որ անասունը ինչ կասի, ինձ չի հետաքրքրում, ինձ հետաքրքրում են իմ վերքերը»: Անկախության հայրը, երևում է, այնքան է գլուխը կորցրել իր դեմ մահափորձի փաստից և այսով իր անձը կարևորելու հնարավորությունից, որ մոռացել է, թե ինչպես են առհասարակ իրենց պահում քաղաքակիրթ գործիչները: Ինչ-որ փաստեր հերքելու կամ հաստատելու համար անպայման չէ վիրավորանքներ հղել աջուձախ: Դա առնվազն տգեղ է և ավելի շատ իրեն է վնասում, քան օգնում է վարկաբեկելու իր ընդդիմախոսներին: Մի՞թե այդ մասին չգիտե ուրիշներին խելք սովորեցնող Հայրիկյանը:

Ի դեպ, այսօր «Սիրունյան» իրավաբանական գրասենյակը իր ֆեյսբուքյան էջում մեկնաբանություն է թողել, որում ասվում է, թե. «Պարոն Հայրիկյանը պետք է որ լավ իմանա, որ իրավաբանները պարտավոր են հիմնվել ոչ թե խոսքերի, «մամայի արևների», «շան տղա լինեմ»-ների, այլ գործի քննության արդյունքում ներկայացված ՓԱՍՏԱՑԻ ԱՊԱՑՈՒՅՑՆԵՐԻ վրա: Սիրունյա՞նն է մեղավոր, որ դատական փորձագետը իր եզրակացությունում նշել է, որ ՉԻ ՏԵՍԵԼ վնասվածքը: Սիրունյա՞նն է մեղավոր, որ գնդակը առանց հագուստը վնասելու է «մտել (՞)» Հայրիկյանի մարմնի մեջ: Սիրունյա՞նն է մեղավոր, որ գործին կից կան բազմաթիվ լուսանկարներ և ՉԿԱ վերքի լուսանկարը»: Գրասենյակի համար անհասկանալի է, թե ինչու է տուժող Հայրիկյանը «հալած յուղի տեղ ընդունում ամեն բան» և չի պահանջում ապացույցներ: Գրառման վերջում Հայրիկյանին հիշեցում է հղված. «Հիշեցնենք պարոն Հայրիկյանին, որ իր արտասահմանյան շրջագայությունը հնարավոր դարձավ նաև «Սիրունյան» իրավաբանական գրասենյակի վճարած հարկերի շնորհիվ»:
Պարույր Հայրիկյանն իր դեմ կատարված` դեռևս չապացուցված մահափորձից հետո բազմաթիվ հայտարարություններ է արել, որոնցում աջուձախ վիրավորաննքեր է ուղղել թե մահափորձի վարկածը քննարկողներին, թե պետբյուջեից իրեն 20 մլն դրամ հատկացնելու փաստի հետ չհամաձայնողներին: Նա նույնիսկ մի գրառման մեջ, նկատի ունենալով իր ազատազրկման տարիները, ասել էր, թե իրեն ավելին է հասնում, քան այդ 20 մլն-ը. «Ինձ իրականում շատ ավելի մեծ փոխհատուցում է հասնում»: Հայրիկյանին, փաստորեն, թվում է, թե իրենից զատ Հայաստանն այլ քաղբանտարկյալ չի ունեցել և Հայաստանի ժողովուրդը պիտի օրվա հացի փնտրտուքի տակ մեջքը ծռի, որ Հայրիկյանը բանտ է նստել: Սովետի տարիների քաղբանտարկյալներից Աշոտ Նավասարդյանի հետ շատ եմ շփվել ժամանակին: Մի անգամ չլսեցի, որ Աշոտն ասեր` ես էսքան նստել եմ: Երբ հարցնում էին, զինվորին հատուկ համեստությամբ ժպտում էր, խոսքը փոխում: Աշոտը մի անգամ իրեն չերևակայեց, թե քաղբանտարկյալ է եղել, իսկ Հայրիկյանը գլխներիս կրակ է թափում: Հայրենասիրության յուրօրինակ դրսևորում է, խոսք չկա: 1995-ի խորհրդարանական ընտրություններին Աշոտի հետ հարցազրույց էի անում, խոսում էինք գալիք` 1996-ի նախագահական ընտրությունների մասին: Հարցրի` չես ուզում թեկնածությունդ դնել: Ասաց. «Ես զինվոր եմ»: Պարույր Հայրիկյանը իր` Հայաստանի նախագահ դառնալու մարմաջը դեռ հեռվից էր գլխներիս փաթաթում` ինձ վարչապետ դրեք, գամ, կհրաժարվեմ: Հայաստան վերադառնալուց հետո էլ կարևորվելու անվերջ ձգտումների մեջ բազմաթիվ արկածներ ունեցավ, որոնց հասարակության մեծ մասը տեղյակ էլ չէ, քանի որ այն ժամանակվա իշխանությունը չցանկացավ բարձրաձայնել պարզապես: Չէ, Հայրիկյանը լավ կանի` լռի ու հանգիստ սպասի դատական գործի ավարտին, թե չէ տպավորություն է ստեղծվում, որ գործի բացահայտումն այնքան էլ ձեռնտու չէ նախագահի` մահափորձի ենթարկված թեկնածուին:


Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2519

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ